Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019


Αποτέλεσμα εικόνας για αντιμετώπισε τους αρνητικούς ανθρώπους
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΕ τους αρνητικούς ανθρώπους
Τους αρνητικούς ανθρώπους εύκολα τους αναγνωρίζουμε. Είναι συνήθως  απαισιόδοξοι εύκολα εξαντλούν ψυχολογικά τους ίδιους κα τους γύρω τους. Η καταστροφική σκέψη , η αρνητικότητα και η απελπισία, τους ακολουθούν. Αν τους το επιτρέψουμε,  μπορεί να διαταράξουν την συγκέντρωση μας  και να μας  απομακρύνουν από τους στόχους μας. Αρκεί να  ακολουθούμε απέναντι τους, μια σταθερή στρατηγική αντιμετώπισης.
Η διαχείριση αρνητικών ανθρώπων ξεκινάει πρώτα από μας και πως νιώθουμε εμείς με εμάς. Οι άνθρωποι γύρω μας είναι αυτοί που είναι, με θετικά και αρνητικά στοιχεία. Το γεγονός ότι έχουν πτυχές που δεν μας αντιπροσωπεύουν, μας βάζει στον πειρασμό να τους χαρακτηρίσουμε. Στη συνέχεια  παραπονιόμαστε   για το πόσο μας επηρεάζει κάποιος αρνητικά  στη ζωή μας: “Με καταπιέζει”, “Με  προσβάλλει”, “Με πληγώνει”… κτλ.
Τρόποι αντιμετώπισης.
1. Η συμπεριφορά τους.
Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του ατόμου υπάρχουν και δομούν τον χαρακτήρα. Η ροή  των γεγονότων  είναι τα στοιχεία που δημιουργούν τον αρνητικό τρόπο σκέψης και αλλάζουν την συμπεριφορά του  ατόμου. Αν καταλάβουμε  ότι δεν υπάρχει τίποτα σταθερό και  απόλυτο στην αρνητική τους συμπεριφορά, αλλά αντιδρούν έτσι κάτω από αυξημένες πιέσεις, θα μπορέσουμε να δούμε την  κατάσταση με περισσότερη κατανόηση.
2.  Το αρνητικό σχόλιο που λέει.
Σε καμία περίπτωση δεν είμαστε υποχρεωμένοι να γίνουμε οπαδοί ενός αρνητικού ατόμου. Πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν την  ικανότητα να τους ακούσουν και   να μπορέσουν να βοηθήσουν. Αυτό μόνο ο ψυχολόγος μπορεί να τους το προσφέρει και μαζί να βρουν τρόπους αποκατάστασης σε μια θετική αντιμετώπιση των πραγμάτων Γι’ αυτό, αν συνειδητά και ειλικρινά δεν μπορείτε να  δώσετε αυτή  την ευκαιρία, να τον ακούσετε, μην έχετε ενοχή, εκφράστε ανοιχτά την γνώμη σας.
3. Αναγνωρίστε τις αντοχές σας.
Θα μπορούσαμε να συνεχίζουμε να εκθειάζουμε τη σημασία της κατανόησης, της στήριξης και του διαλόγου.  Γι’ αυτό είναι πολύ καλύτερο να κατανοήσετε τις δυνατότητές σας και αν  δεν αντέχετε μια αρνητική συμπεριφορά, απομακρυνθείτε. Δεν χρειάζεται να ενισχύσετε την ιδιοτροπία τους  και είναι προτιμότερο να σώσετε την ψυχική σας ισορροπία.
4. Αναζητήστε τα θετικά.
 Υπάρχει η πεποίθηση ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι καλοί κατά βάθος. Έτσι, και οι «αρνητικοί άνθρωποι» έχουν κάποια καλά κομμάτια, αν και  δεν τα δείχνουν. Αναζητήστε κάτι θετικό σε αυτά τα άτομα , χωρίς να τους καταδικάζετε βιαστικά. Ίσως βοηθήσει να  κατανοήσετε  πιο εύκολα και την  αρνητικότητά τους.
5. Η καλή πρόθεση.
 Καθώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πάντα τις αιτίες πίσω από  αυτή την αρνητικότητα, δεν μπορούμε και να την ερμηνεύσουμε. Ωστόσο, αν κάποιος νιώθει, μοναχικά, εγκατάλειψη, απόρριψη, μια απλή  χειρονομία συμπάθειας και διαθεσιμότητας από εσάς, μπορεί να κάνει τη διαφορά και να αλλάξει την αρνητική  διάθεση τους έστω και προσωρινά.
6. Συγκράτηση και ψυχραιμία.
 Πρέπει να έχουμε στο νου μας, ότι υπάρχει πάντα μια πιθανότητα ένα άτομο να θεωρήσει την υπομονή σας ως αδυναμία. Δεν είναι όλα τα αρνητικά άτομα  θύματα. · Κάποια αναζητούν  έλεγχο, αφοσίωση, αγάπη και σεβασμό, από ανασφάλεια  για εγωιστικούς λόγους.  Ίσως  ξεκινήσουν μια συζήτηση μαζί σας και σας εμπιστευτούν, ίσως επανέρθουν με έντονη επικριτική διάθεση πάλι. Σε αυτό το στάδιο θα μπορείτε να αξιολογήσετε, καλύτερα αυτό το άτομο και να αποφασίσετε τη δική σας συμπεριφορά απέναντι του.
7. Σχολιάστε  τη συμπεριφορά του.
Η εποικοδομητική κριτική βοηθάει αν και  ενέχει κινδύνους. Αν διαθέτετε το κουράγιο και την προθυμία, μπορείτε να έχετε μια ειλικρινή, ευγενική συζήτηση με αυτό το άτομο.  Αν αυτό το άτομο δείξει θυμό, ένταση, εκνευρισμό ή κάποια άλλη αρνητική συμπεριφορά, τότε πείτε ότι θέλατε απλά να βοηθήσετε και να βρείτε μαζί λύσεις. Αν αρνηθεί, πείτε του αν θέληση αργότερα να συζητήσει να σας το πει, δώστε του χρόνο και  απομακρυνθείτε.
8. Εσείς να είστε θετικοί.
Πρόκειται για έναν  τρόπο με τον οποίο μπορείτε να δείξετε σε ένα αρνητικό άτομο ότι η θετική στάση και συμπεριφορά είναι ισχυρές, δίνουν λύσεις και έχουν πολλά οφέλη. Να είστε συνεπείς στις απόψεις σας  και αληθινοί.  Ορισμένες φορές, αυτό το άτομο μπορεί να είναι, ειρωνικό, επικριτικό ή να κάνει ένα άσχημο και καυστικό απαξιωτικό  σχόλιο για τη συμπεριφορά σας. Δεν χρειάζεται να αντιδράσετε με ένταση, να συγκρουστείτε  ή να θυμώσετε· αυτό μόνο να χειροτερέψει μπορεί την κατάσταση. Εξηγείστε λογικά την θέση σας, την αντίληψη σας για το ζήτημα, την οπτική σας και τοποθετηθείτε  γιατί η θετική στάση στη ζωή  είναι πρωταρχική για εσάς.
9. Οι δυνατότητες σας και η θετική σας διάθεση.
Μπορεί όλοι να θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε ένα αρνητικό άτομο, αυτές οι προσπάθειες λειτουργούν μόνο αν το άτομο είναι ανοιχτό σε αυτό τον τρόπο προσέγγισης. Πρέπει επίσης να αποφασίσουμε αν εμείς μπορούμε και θέλουμε  να το κάνουμε και να το στηρίξουμε. Γιατί όλοι έχουμε διαφορετικές ανάγκες, προτεραιότητες, δεξιότητες και αυτό περιλαμβάνει και την ικανότητα επικοινωνίας και  αλληλεπίδρασης με τα άτομα γύρω μας.  Ουσιαστικά , αυτό που πρέπει να κρατήσετε είναι να: α) να απαντήσετε σε εσάς  αν είστε πραγματικά πρόθυμοι να βοηθήσετε κάποιο δικό σας άτομο  με αρνητικό τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς και β) να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας  και με εκείνον για τα όρια σας και μέχρι πιο σημείο μπορείτε να δεχτείτε την αρνητικότητα του και σε ποιο βαθμό περιμένετε να δείτε την εξέλιξη της θετικότητας του.


Δευτέρα 3 Ιουνίου 2019


Αποτέλεσμα εικόνας για πανελλαδικές

Πώς Διαχειριζόμαστε το Άγχος στις Πανελλήνιες



Το άγχος είναι μια κατάσταση που την βιώνουμε καθημερινά γύρω μας και τη χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε συναισθήματα ανησυχίας, αγωνίας, στρες, πίεσης  και φόβου, συχνά ακολουθούν και  σωματικά συμπτώματα. Το άγχος είναι χρήσιμο, παραγωγικό και λειτουργικό μέχρι τη στιγμή που  κινητοποιεί το άτομο και το παρακινεί  να είναι δημιουργικό, να είναι  σε ενεργοποίηση  και να  προσπαθεί, ώστε  να επιτύχει  τους στόχους του.
Όσο πλησιάζουν οι πανελλήνιες εξετάσεις το άγχος των εφήβων και του περιβάλλοντος  κορυφώνεται, σε σημείο μεγάλης έντασης. Το άγχος αποτελεί τον πιο μεγάλο εχθρό των υποψηφίων  και ενεργοποιείται κυρίως από αρνητικές, άσχημες σκέψεις που σχετίζονται με το φόβο των αποτελεσμάτων και  της αποτυχίας. Ο έφηβος ανησυχεί ιδιαίτερα για τη διαδικασία, για τα θέματα εξέτασης  και σκέφτεται πως εάν δεν ανταποκριθεί επιτυχώς, θα απογοητεύσει τους γονείς του καθώς δεν θα έχει κατορθώσει να επιτύχει,, σύμφωνα με τις  προσδοκίες τους.
Στην κοινωνία μας και την ελληνική πραγματικότητα, τα παιδιά μεγαλώνουν με την πεποίθηση, πως πρέπει να εισαχθούν,  οπωσδήποτε σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή, έτσι ώστε να αποκτήσουν  με την αποφοίτησή τους ένα καταξιωμένο πτυχίο, επάγγελμα και κοινωνικό κύρος (π.χ. γιατρός, καθηγητής, αρχιτέκτονας, δικηγόρος), έτσι  θεωρούνται  επιτυχημένοι και καταξιωμένοι  άνθρωποι με ένα μέλλον εξασφαλισμένο.
Οι γονείς αρκετές  φορές είναι ιδιαίτερα πιεστικοί, καταναγκαστικοί  και αγχώδης, με αποτέλεσμα να έρχονται σε σύγκρουση και αντιπαράθεση με τον έφηβο που βιώνει αυξημένο στρες την περίοδο της προετοιμασίας για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Το αυξημένο άγχος των εφήβων που εντείνεται, όσο πλησιάζουν οι ημέρες των εξετάσεων, έχει ως αποτέλεσμα να βιώνουν αισθήματα, θλίψης, αγωνίας,  θυμού, απογοήτευσης και ματαίωσης.
Συμβουλές για την  μέρα των εξετάσεων.
1.Φροντίζουμε να ξυπνήσουμε και να πάρουμε πρωινό νωρίτερα, για να μην έχουμε άγχος με τον διαθέσιμο χρόνο μας. Ξεκινήστε σαν να είναι μια κανονική μέρα, που χρειάζεται συγκέντρωση και προσοχή, όσον αφορά την διεκπεραίωση των δραστηριοτήτων μας.
2.Το διάβασμα της τελευταίας στιγμής, αυξάνει το άγχος και δημιουργεί σύγχυση . Γι’ αυτό  το αποφεύγουμε, όπως και άτομα που μεταδίδουν ανησυχία και  στρες. Προτιμούμε να είμαστε ήρεμοι με άτομα που μπορούν να μας στηρίξουν και όχι να μας επιφορτίσουν .
3.Όταν πάρουμε τα θέματα, διαβάζουμε προσεκτικά, χωρίς να σκεφτόμαστε αρνητικά,  ξεκινάμε από αυτά που μας φαίνονται πιο εύκολα και βατά. Διαβάζουμε το κάθε θέμα συγκεντρωμένοι , υπογραμμίζοντας τις λέξεις-κλειδιά ή τις λέξεις που θέλουν προσοχή και εμφανίζουν για μας μια σημαντικότητα σε σχέση με το ερώτημα.
4.Αν ξεχάσουμε κάποια έννοια, έναν ορισμό ή αν  κολλήσουμε αρκετή ώρα  σε ένα ερώτημα, το αφήνουμε αφού το υπογραμμίσουμε έντονα και εμφανώς, έπειτα  συνεχίζουμε, με σκοπό να επανέλθουμε αργότερα, μόλις έχουμε ολοκληρώσει.
5.Αφού απαντήσουμε σε κάποιο ερώτημα, διαβάζουμε ξανά  την εκφώνηση, για να επιβεβαιώσουμε ότι απαντήσαμε σ’ αυτά που μας ζητάει και δεν είμαστε εκτός θέματος.
6.Αν δεν προλαβαίνουμε,  ή ξέρουμε λίγα μόνο πράγματα για το θέμα, γράφουμε απλά και συγκεκριμένα  ό,τι γνωρίζουμε, δεν το εμπλουτίζουμε και δεν γράφουμε πιθανές προσωπικές εικασίες. Είναι σίγουρα προτιμότερο από το να το αφήσουμε κενό.
7.Προσέχουμε την εμφάνιση και την δομή  του γραπτού μας, γράφοντας ευανάγνωστα, καθαρά  και τακτικά. Ένα καλογραμμένο γραπτό, με σύνταξη και γραμματική, βοηθάει την διόρθωση του και δεν κουράζει τον εξεταστή.
8.Τελειώνοντας, διαβάζουμε πάλι με ηρεμία, εστιάζοντας με προσοχή στο γραπτό μας, βλέπουμε τον νόημα του περιεχομένου μας,  πριν το παραδώσουμε, έτσι θα δούμε αν έχουμε ελλείψεις και ενδεχομένως να συμπληρώσουμε κάτι ή να το αφαιρέσουμε.
9.Εκμεταλλευόμαστε και χρησιμοποιούμε  όλο το χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας. Μπορούμε  να το παλέψουμε μέχρι το τέλος και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε και να το αποδώσουμε.
10.Αν κατά τη διάρκεια της εξέτασης αισθανθούμε ότι το άγχος μας αυξάνεται, εφαρμόζουμε τις βαθιές αναπνοές και κάποιες από τις τεχνικές χαλάρωσης, κλείνοντας τα μάτια για λίγο, πίνουμε λίγο νερό, χρησιμοποιούμε ένα μαντηλάκι αρωματικό και εισπνέουμε, αν υπάρχει δυνατότητα τρώμε μια καραμέλα για την ξηρότητα του λαιμού.
11.Αφού τελειώσει η κάθε εξέταση, επιτρέπουμε στον εαυτό μας να χαλαρώσει για λίγο, συζητάμε, κάνουμε βόλτα με αγαπημένα άτομα ή και μόνοι , τρώμε σωστά, ξεκουραζόμαστε, πριν αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε για την επόμενη εξέταση μας.

 Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι μια δύσκολη, καθοριστικής σημασίας, δοκιμασία που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι υποψήφιοι και είναι απολύτως φυσιολογικό να αισθάνονται άγχος αυτή την περίοδο. Είναι σημαντικό σε αυτή τη φάση να αισθάνονται υποστήριξη από τα οικεία τους πρόσωπα, ώστε να μπορούν να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Για αυτό, διαχειριζόμαστε το δικό μας άγχος. Ότι  και να λέμε στο παιδί για να το ενδυναμώσουμε, όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε υπερβολικά αγχωμένοι για τις εξετάσεις, αυτό διαχέεται, μεταδίδεται  και το παιδί το εισπράττει, ακόμα κι αν δεν λέμε τίποτα απολύτως. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκτός από τη δική του αγωνία, έχει να διαχειριστεί και τη δική μας , αφού θα σκέφτεται να μην μας απογοητεύσει . Αν δυσκολευόμαστε εμείς οι ίδιοι να διαχειριστούμε το άγχος και δεν μπορούμε επαρκώς να στηρίξουμε και να ενισχύσουμε τον υποψήφιο , μπορούμε να το συζητήσουμε με έναν ειδικό ψυχολόγο, να μας δώσει κατευθύνσεις.


Τετάρτη 22 Μαΐου 2019


Αποτέλεσμα εικόνας για social media
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο εθισμός και η επίδραση στην σχέση μας.
Ο όρος μέσα κοινωνικής δικτύωσης (ή αλλιώς social media) αναφέρεται στα μέσα αλληλεπίδρασης ομάδων ανθρώπων μέσω διαδικτυακών κοινοτήτων. Τα social media εμφανίζονται σε διάφορες μορφές όπως πχ. ιστολόγια, ιστοσελίδες όπως το Facebook, blogs και  φόρουμς.
Τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας των ανθρώπων γενικά, αλλά και των Ελλήνων συγκεκριμένα. Σύμφωνα με πανελλήνια έρευνα του εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Εμπορίου (ELTRUN), του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, για την «Στάση, αξιοποίηση και εμπιστοσύνη των Ελλήνων στα social media», οι Έλληνες χρήστες μπορούν να χαρακτηριστούν ως έμπειροι, αφού το 50% δηλώνει ότι χρησιμοποιεί τα social media πάνω από 3 χρόνια. Το 68% των Ελλήνων επισκέπτεται σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. facebook) και το 60% blogs και forums. Επίσης 1 στους 2 Έλληνες αναζητά πληροφορίες σε σελίδες με αξιολογήσεις χρηστών. Η έρευνα διεξήχθη στα τέλη του 2011 με 1050 έμπειρους χρήστες του Internet που είναι ενεργοί στις ηλεκτρονικές συναλλαγές και αγορές.
Είναι ένα ,επαγγελματικό εργαλείο, καλή παρέα, τρόπος να επικοινωνείς με όσους είναι μακριά και πολλά ακόμη θετικά στοιχεία υπάρχουν να αναφέρουμε , των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που συμπεριλαμβάνει  η καθημερινότητά μας. Εκεί, όμως, που μελετάς ένα άρθρο μια έρευνα  σχετικά με τη δουλειά σου και συνομιλείς με ένα συνάδελφο σου, ξαφνικά παρατηρείς ότι κάνεις συνεχώς like και  σερφάρεις αδιάκοπα. Αυτό  μπορεί να κάνει κακό  στη σχέση σου, στο γάμο σου. Πώς;

Σύμφωνα με έρευνες που έγιναν από Αμερικανούς επιστήμονες, διαπιστώθηκε, ότι η έντονη ενασχόληση  με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να οδηγήσει σε τραυματισμό  της ισορροπίας και της  ευτυχίας ανάμεσα στα ζευγάρια. Πιο συγκεκριμένα, μελέτες έδειξαν ότι όσοι ξοδεύουν πολύ χρόνο στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης και ανταλλάζουν σχόλια και like με διαδικτυακούς φίλους, τόσο πιο εύκολα παρασύρονται και συνομιλούν με πρώην  σχέσεις ή με νέα φλερτ και νέες γνωριμίες. Μηνύματα που ξεκινούν με ένα «γεια τι κάνεις;» ή «πες μου για σένα, ή πες μου τα νέα σου» συνήθως, καταλήγουν σε συζητήσεις, ακόμα και σε συναντήσεις. Μάλιστα, οι μελέτες έδειξαν πως όσοι απίστησαν  μέσα σε ένα μακροχρόνιο δεσμό ή γάμο, είχαν τα social media ως σημείο αφετηρίας και ως έναυσμα και καλή αφορμή σε αυτή την περιπέτεια.
Επιπλέον αυτή η αναπλήρωση  της  πραγματικότητας με την εικονική προκαλεί εξάρτηση  που εξελίσσεται  σε απομόνωση, απόσυρση και θλίψη. Έρευνα του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου , πάνω σε 200 νέους μέχρι 20 ετών ,επιβεβαιώνει την σύνδεση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με συμπτώματα κατάθλιψης. «Από τη μια πλευρά οι νέοι τα λατρεύουν. Από την άλλη όσοι ξοδεύουν χρόνο συχνά καθημερινά κατ’ εξακολούθηση  είναι οι πιο ευάλωτοι στο στρες. Ζουν την ίδια αγωνία και άγχος  με τους παίκτες παιχνιδιών που δε σταματούν μέχρι να κερδίσουν. Παραμένουν συνδεδεμένοι από φόβο μη χάσουν κάποια σημαντική στιγμή. Όπως ακριβώς οι τοξικομανείς. Δεν είναι αποτελεσματικό   να σκεφτόμαστε τα άτομα με οποιαδήποτε χαρακτηριστικά εθισμού ως άτομα εξαρτημένα  αλλά πρέπει να ενημερωθούν και να καταλάβουν τις επιπτώσεις  της ασύδοτης χρήσης.  Ένα άτομο  εθισμένο στο Διαδίκτυο δεν μπορεί πλέον να συντονίσει, να  ελέγξει και να ρυθμίσει το χρόνο του και τη συμπεριφορά του στο Διαδίκτυο, αυτή είναι η ιδιαιτερότητα  της εξάρτησης . Χρειάζεται διάγνωση και  αντιμετώπιση από έναν ειδικό  επαγγελματία ψυχικής υγείας. Μπορούμε απλά να προτρέψουμε και να ενισχύσουμε το άτομο να αναζητήσει κατάλληλη βοήθεια για το  πρόβλημα υγείας του.
Η εξιδανίκευση και η τελειότητα που υπόσχονται οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης οδηγούν στη δημιουργία μιας εικονικής ευδαιμονίας και πλασματικής ευτυχίας που πολλές φορές οδηγούνται στην μελαγχολία και ενδεχομένως στην κατάθλιψη. Η έντονη χρήση των διαδικτυακών  κοινωνικών μέσων δημιουργεί ένα είδος αόρατης  υποχρέωσης  στους νέους, να είναι συνεχώς συνδεδεμένοι ώστε να ακολουθούν τις διαδικτυακές «φιλίες» τους. Αναπτύσσουν μία  εξάρτηση και αντικαθιστούν τις κοινωνικές συνήθειες της πραγματικής ζωής με τις online παρέες . Όσο περισσότερους φίλους έχουν, καθώς το ακροατήριο μεγαλώνει , γίνεται  μεγαλύτερη η ανάγκη  να είναι  καλύτεροι από τους άλλους και αρεστοί στους υπόλοιπους. Καθημερινά επιδιώκουν  να είναι ευχάριστοι  και μοναδικά πρωτότυποι ως χαρακτήρες και άτομα  στον «τοίχο» τους, στην σελίδα τους, στο blog τους.
Όταν η επικοινωνία είναι απρόσωπη ο χρήστης έχει την δυνατότητα  να προβάλλει τα  σημεία του εαυτού του, που θέλει  με τον βαθμό θετικότητας να αυξάνεται από την αποδοχή των άλλων χρηστών και διαδικτυακών φίλων . Έτσι αυξάνεται πλασματικά η αυτοεκτίμηση του ατόμου σε βαθμό τέτοιο ώστε να μειώνονται πολύ οι προσωπικές του αντιστάσεις, να χάνει τον έλεγχο. αναπτύσσοντας εικονικές συμπεριφορές . Ενώ όταν επικοινωνούν δύο άτομα πρόσωπο με πρόσωπο υπάρχουν διάφοροι κοινωνικοί παράγοντες οι οποίοι εμποδίζουν την άμεση και έντονη αλλαγή της ψυχικής τους κατάστασης, συντηρώντας ένα σταθερό πλαίσιο αλληλεπίδρασης και υγιούς διαλόγου.
Όσο και να βοηθούν  τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  την online επικοινωνία άλλο τόσο πληγώνει  το αίσθημα ευτυχίας και της άμεσης ικανοποίησης του χρήστη από τη ζωή, το περιβάλλον και τον εαυτό του. Γι’ αυτό ας αποφευχθεί  η αλόγιστη χρήση και  επενδύστε  στην επικοινωνία (face-to-face) ,πρόσωπο με πρόσωπο.
Ας μην επιτρέψουμε στο γάμο μας, στη σχέση μας, ακόμα και αν βρίσκεται σε  κακή εποχή και περνάει  κρίση, να προδοθεί και να διαλυθεί από κάτι που ξεκίνησε ως like και κατέληξε σε ιδιωτική συνομιλία!


Τετάρτη 15 Μαΐου 2019


Αποτέλεσμα εικόνας για ανασφάλεια
Η ασφαλής μου ανασφάλεια!
Για αρκετούς  ανθρώπους η εντύπωση  ότι οι αγαπημένοι τους άνθρωποι, ο/η σύντροφος, οι φίλοι, οι συνεργάτες, ο κοινωνικός περίγυρος  θα τους απορρίψουν και θα τους εγκαταλείψουν με την παραμικρή αφορμή είναι μια σκιά στη ζωή τους, μια αγωνία  που φωλιάζει στη ψυχή τους και κυριαρχεί κάθε φορά στην σύναψη των διαπροσωπικών σχέσεων, καθορίζοντας  τις πράξεις τους και την συμπεριφορά τους.
 Ποιο είναι όμως το ζητούμενο στις σχέσεις μας με τον Άλλον και τους Άλλους;
Θεωρητικά είναι να καταφέρουμε να καλλιεργήσουμε  μια σχέση αποδοχής  με τον εαυτό μας και εξελικτικά να δομήσουμε μια σχέση επικοινωνίας με τους άλλους, όπου ανάμεσα μας θα δώσουμε και θα  λάβουμε πληροφορίες με αίσθημα εμπιστοσύνης και συναισθηματική ασφάλεια. Όταν αυτό μας συμβαίνει, οι σχέσεις μας γίνονται σταθερές, αμφίδρομες, λειτουργικές και δημιουργικές,  τότε βιώνουμε την αποδοχή, την ασφάλεια, την αγάπη, την χαρά, την εσωτερική ισορροπία. Αισθανόμαστε ότι απελευθερώνονται όλες οι εσωτερικές μας δυνάμεις, νιώθουμε δυναμωμένοι με θετική σκέψη, αυτοπεποίθηση και ενισχυμένη την αυτοεκτίμηση μας.
Η ανασφάλεια είναι   συναίσθημα και ορίζεται ως την έλλειψη ασφάλειας  και σιγουριάς, πολλές φορές σε διάφορες χρονικές στιγμές σύμφωνα με την συναισθηματική μας ωρίμανση  είναι φυσικό να αισθανόμαστε  ανασφαλείς, συγκεκριμένα, όταν υπάρχει μια νέα κατάσταση στην καθημερινότητα μας. Μέχρι ένα σημείο διότι όλοι  διαθέτουμε τις ανασφάλειές μας. Αυτό είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι κατά πόσο το άτομο το αναγνωρίζει  και το διαχειρίζεται. Αν επιθυμεί  να το επεξεργαστεί ή αν αισθάνεται μειονεκτικά και το κρύβει ακόμα κι από τον εαυτό του προσπαθώντας  απεγνωσμένα να μην το παραδεχτεί προσπερνώντάς το. Η μη συνειδητοποίηση και η άρνηση είναι δύο στοιχεία που λειτουργούν ως ανασταλτικοί παράγοντες σε ότι έχει σχέση με την δόμηση και εξέλιξη της προσωπικότητας του.
Η ανασφάλεια δημιουργεί προβλήματα  όταν γίνεται ανησυχία και κατ’ επέκταση  φόβος, ο οποίος βασίζεται σε ενδείξεις και δε μπορεί   το άτομο να το αντιληφθεί.  Όταν ζούμε  με το άγχος ότι  δεν είμαστε  αρκετοί για τον άλλον, όταν φοβάστε ότι ο/η σύντροφός μας θα μας εγκαταλείψει για κάποιο άλλο άτομο, όταν αμφισβητούμε  τον εαυτό μας και την αξία μας, τότε η ανασφάλειά  έχει αρχίσει  εγκαθίσταται στην ψυχή μας , διεισδύει στη σχέση μας και απειλεί να μας αποδιοργανώσει σε όλα τα επίπεδα της συσχέτισης με μας και τους άλλους.  Οι ανασφαλείς άνθρωποι μπορεί να εκδηλώσουν αυτό το συναίσθημα με ζήλεια, με στρες, με φόβο, με απομάκρυνση, με αμφισβήτηση, ακόμα να αποφεύγουν να σχετιστούν και  να κάνουν σχέση από φόβο μην πληγωθούν.
Μπορούμε να διαχειριστούμε τα συναισθήματα ανασφάλειας;
Αν καταφέρουμε να εντοπίσουμε και να αποδεχτούμε την ανασφάλεια μας, μπορούμε να ξεκινήσουμε δοκιμαστικά να εργαστούμε   πάνω στην διαχείριση της, ώστε να μην μας εμποδίζει στις γνωριμίες μας και στην σύναψη δημιουργικών σχέσεων.
1. Δεν χρειάζεται να προδιαθέτουμε καταστάσεις.
Οι ανασφαλείς άνθρωποι συνήθως σκέφτονται «ξέρω τι θα συμβεί, θα με αφήσει, δεν ενδιαφέρεται/θα με απατήσει/θα μου προκαλέσει μεγάλη θλίψη… κλπ», δηλαδή κάνουν εικασίες και δηλώνουν ότι ξέρουν τι ακριβώς θα συμβεί, κάτι που, φυσικά, δεν μπορεί να γίνει!

2. Σταματήστε να κάνετε σενάρια.
Πολλά από τα προβλήματα των σχέσεων προκύπτουν λόγω ελλειμματικής  επικοινωνίας και έλλειψης συζήτησης.  Έτσι, το ένα μέλος του ζευγαριού είτε λέει στο άλλο «ξέρω τι σκέφτεσαι» είτε μέσα του αισθάνεται ότι ξέρει τι ακριβώς σκέφτεται ο άλλος.  Όμως, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί!  Αν βέβαια το άτομο το πιστεύει, τότε θα κάνει διάφορες υποθετικές σκέψεις, κατά κύριο λόγο  λανθασμένες (αφού δεν είναι δυνατόν να ξέρει τι σκέφτεται ο άλλος, μπορεί μόνο να φαντάζεται, να εικάζει ή να φοβάται σχετικά με το τι σκέφτεται ο άλλος) και αυτές οι υποθέσεις μόνο δυσκολίες στην επικοινωνία δημιουργούν.
.
3.   Δεν ωφελεί  να κρίνετε τις σχέσεις σας  σύμφωνα με εμπειρίες του παρελθόντος.
Φυσικά κάθε εμπειρία είναι πολύτιμη και καλό είναι το άτομο να μην ξεχνάει τα βιώματα του και να λειτουργούν θετικά ως γνώμονας για να διερευνήσει και να αποδεχτεί μια νέα γνωριμία. Είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο όμως, κρίνοντας τις παρούσες σχέσεις με βάση το παρελθόν, δε δίνει κανείς την ευκαιρία στο άλλο άτομο να δείξει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του και τις προθέσεις του και δε δίνει στη σχέση τη δυνατότητα να εξελιχθεί.

4.  Μην  σαμποτάρετε τον εαυτό σας δημιουργώντας δυσκολίες. 
Η ανασφάλεια οδηγεί τους ανθρώπους να βλέπουν τα πράγματα κάτω από το πρίσμα της επιφυλακτικότητας τους και να μην αντιλαμβάνονται τα δεδομένα στην πραγματική τους διάσταση.  Όταν κανείς είναι ανασφαλής βλέπει τα πράγματα μέσα από μια σκιά  αγωνίας και  ανεπάρκειας, όσον αφορά τις δυνατότητες του και την αυτοεκτίμηση του .  Αυτό δείχνει ότι σκέφτεται απαισιόδοξα, αρνητικά, κάνει άσχημα σενάρια  και δε βλέπει την κατάσταση αντικειμενικά, όπως είναι.  Έτσι, όταν κανείς δημιουργεί στο μυαλό του πιθανούς δυσάρεστους  σχεδιασμούς και προκαταβάλλεται αρνητικά, ουσιαστικά σαμποτάρει τον εαυτό του και βάζει σε κίνδυνο τις διαπροσωπικές σχέσεις του.  Αν λοιπόν μάθουμε  να εντοπίζουμε  αυτό που φοβόμαστε  σε συνάρτηση με  αυτό που φανταζόμαστε και σε σχέση με το γεγονός  που πραγματικά συμβαίνει, τότε θα ξεκινήσουμε να νιώθουμε πιο σίγουροι και ασφαλής όσον αφορά τα συναισθήματα μας και τις επιλογές μας. 
5.  Όταν βλέπουμε μόνο τα Αρνητικά…
Το εύκολο είναι να βλέπει κανείς τα μειονεκτήματα  μιας κατάστασης ή τα αρνητικά χαρακτηριστικά ενός άλλου ατόμου. Συχνά μάλιστα αρκετοί  έχουν εκπαιδευτεί  άθελα τους  να το κάνουν αυτό, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζουν ή να παραγκωνίζουν τα θετικά στις σχέσεις τους με τους άλλους. Είναι πολύ σημαντικό να ξεφύγει το άτομο από αυτή την κακή συνήθεια του, να βλέπει μόνο τα αρνητικά και να επαναπροσδιορίσει το πλάνο αξιολόγησης του για  να αναγνωρίζει τα θετικά, όσο μικρά και απλά  είναι. Στη συνέχεια  θα προετοιμαστεί  να δεχτεί και να αποδεχτεί μια κατάσταση, ενδεχομένως να βρει τρόπους που θα τον  βοηθήσουν να εκφραστεί και να επικοινωνήσει,  με τους γύρω του , ώστε να διαφοροποιήσει μαζί  τους θέματα που τους φέρνουν σε ρήξη και σύγκρουση, τα όποια βρίσκονται κάτω από το πέπλο της απόρριψης και την σκιά της  ανασφάλειας.  Να επισημάνουμε  ότι αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει κανείς να δέχεται προβληματικούς ανθρώπους μέσα σε σχέσεις καταπίεσης και νοσηρού συμβιβασμού, αλλά να μπορεί να διακρίνει τα θετικά στοιχεία του άλλου και να τα ζυγίζει, ώστε να κρίνει  μια σχέση  στην ρεαλιστική της βάση, χωρίς να επηρεάζεται από τα συναισθήματα εκείνα που τον αποσταθεροποιούν και τον κάνουν ανασφαλή και ευάλωτο, βάζοντας τον σε μια παθητική θέση επικείμενης φανταστικής απόρριψης, με αποτέλεσμα να πληγώσει ο ίδιος τη σχέση του και να την αποδυναμώσει. 

6Αναζητήστε μια καλή Σχέση… όχι την τέλεια Σχέση.
Δεν υπάρχουν ιδανικά τέλειες σχέσεις, γιατί δεν υπάρχουν ιδανικά τέλειοι άνθρωποι. Ξεκινώντας από αυτή την αλήθεια, μπορεί κανείς να δεχτεί την πραγματικότητα, δηλαδή ότι μια σχέση μπορεί να ξεκινήσει ομαλά  αλλά στη συνέχεια είναι αναμενόμενο να φανερωθούν κάποια στοιχεία που δεν θα είναι ιδανικά εξίσου. Δεν αναφερόμαστε σε μια εξ’ αρχής  δυσλειτουργική σχέση, αλλά για τη φθορά και την τριβή που υφίστανται οι σχέσεις με το πέρασμα του χρόνου. Σε αυτές όμως τις μικρές  ατέλειες και δυσμορφίες κρύβεται  η αληθινή διάσταση και η δυναμική μιας υγιούς σχέσης!  Ζούμε  τις σχέσεις και γνωρίζουμε  τους άλλους, όπως ακριβώς προσπαθούμε να γνωρίσουμε εμάς για να ζήσουμε όμορφα με ψυχική ισορροπία και συναισθηματική σταθερότητα!

Σοφία Π. Μιχαλοπούλου.
 Κλινική Ψυχοπαθολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια 
Οικογενειακή Σύμβουλος , παιδιών, έφηβων και ενηλίκων.
Université Paris VIII St. Denis- Vincennes, Paris, France.  
www.michalopoulou.gr                                                                                              info@michalopoulou.gr



Αποτέλεσμα εικόνας για τα παιδια λενε ψεματα
ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ…
Το ψέμα, που λέει το παιδί, φαίνεται να προβληματίζει τους  γονείς.
Είναι κάτι ανησυχητικό και θέλουμε τα παιδιά μας να είναι ειλικρινή!
 Προτού όμως αρχίσουμε να θεωρούμε ότι το παιδί μας έχει πρόβλημα, πρέπει να εντοπίσουμε πότε και γιατί λέει ψέματα και να  αναλογιστούμε τι κρύβεται πίσω από τα ψέματα. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι όλα τα ψέματα δεν είναι ίδια, ώστε να χαρακτηριστεί ένα πρόσωπο και μια κατάσταση  και ότι πολλά ψέματα μπορεί να μην είναι καν ψέματα για ένα παιδί.
Το ψέμα είναι μια μεθοδολογία, ένα κόλπο που τα παιδιά μαθαίνουν και εφαρμόζουν επιτυχώς!. Είναι ένα εργαλείο, που χρησιμοποιούν από ανασφάλεια για να αποφύγουν τις συνέπειες  και για να κρύψουν ένα κακό αποτέλεσμα, μια κακή εικόνα που μπορεί να έχουν για τον εαυτό τους. Σχεδόν  όλα τα παιδιά σε κάποια στιγμή θα πουν μικρό- ψέματα, μερικά το κάνουν πολύ περισσότερο από άλλα και πιο συχνά.
Σημαντικό ρόλο παίζει η συναισθηματική κατάσταση του παιδιού και το περιβάλλον τους. Τα παιδιά που λένε συνέχεια ψέματα δεν νιώθουν καλά και ασφαλή  με τον εαυτό τους. Επίσης, τα συνεχόμενα ψέματα είναι το πρώτο σημάδι για διάφορα προβλήματα που υπάρχουν, και το καθένα  χρειάζεται διαφορετικό χειρισμό.
Κάθε γονιός χρειάζεται να προσπαθήσει να βρει  απάντηση στο ερώτημα: «Γιατί λέει ψέματα;». Ας έχουμε στο νου μας  ότι τα παιδιά μιμούνται τη συμπεριφορά των ενηλίκων  και είναι ιδιαιτέρως δύσκολο γι’ αυτά να διακρίνουν  τα ψέματα από τα «κατά συνθήκη ψεύδη».
Επίσης  μετά την προσχολική περίοδο χρειάζεται να επιδείξουμε ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να είμαστε σε θέση να ξεχωρίσουμε το παιδί με την πλούσια και δημιουργική φαντασία από το παιδί που λέει ψέματα. Και ας μην ξεχνάμε ότι ψέμα δεν είναι μόνο η παραποίηση της αλήθειας αλλά και η απόκρυψή της (Στάινερ, 2006).
Η αντιμετώπιση  των γονιών, όταν έρχονται αντιμέτωποι με τα ψέματα των παιδιών, χρειάζεται να χαρακτηρίζεται από ψυχραιμία, παρατήρηση του φαινομένου  και ετοιμότητα. Αν οι γονείς ανησυχήσουν υπερβολικά, τότε δε θα βοηθήσουν τα παιδιά τους. Αρχικά  χρειάζεται να αφουγκραστούν το παιδί τους και να προσπαθήσουν να κατανοήσουν  τις ανάγκες τους και τις επιθυμίες τους. Στη συνέχεια είναι σημαντικό να μπορέσουν να συζητήσουν μαζί του, χωρίς να το μαλώσουν ή να το φοβίσουν. Αν χρησιμοποιούν την τιμωρία, το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να οδηγήσουν το παιδί στο να καταφεύγει ακόμη περισσότερο στα ψέματα για να γλιτώνει την απόρριψη, τις επικρίσεις και τις τιμωρίες.  Καλό θα ήταν να μην πούμε στα παιδιά «γιατί λες ψέματα», διότι η φράση αυτή ζητάει το λόγο και ενδεχομένως, από άμυνα, ντροπή και ενοχή, να μην πάρουμε τις απαντήσεις που θέλουμε,  προτιμότερη είναι η φράση «θα ήθελα να μου πεις την αλήθεια» ή «θα ήθελα να ακούσω τι έγινε. Αν δεν μπορείς τώρα, σκέψου το όσο θέλεις, μπορώ να περιμένω να μιλήσουμε».
Ο στόχος όταν προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τα ψέματα των μικρών παιδιών είναι  να τους διδάξουμε τη διαφορά μεταξύ φαντασίας, αλήθειας, ψέματος και να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν γιατί είναι σημαντικό να λένε την αλήθεια.
Κάποιοι τρόποι είναι:
1. Να σιγουρευτούμε ότι το παιδί μας πραγματικά καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ φαντασίας και ψέματος. Αυτή η άσκηση  χρειάζεται να επαναληφθεί πολλές φορές και για μεγάλο χρονικό διάστημα.
2. Εφόσον τα παιδιά δεν μπορούν να κατανοήσουν απόλυτα την έννοια   του ψέματος, η τιμωρία δεν προτείνεται σαν μέθοδος αντιμετώπισης του προβλήματος, αλλά η διόρθωση και η εκμάθηση  του παιδιού. 
3. Άλλος τρόπος για να χειριστούμε την κατάσταση είναι να δώσουμε προσοχή στα σημεία που το παιδί λέει την αλήθεια και ήρεμα  να υποδείξουμε τα σημεία που φαίνεται ότι βγήκαν από τη φαντασία του.
4. Αν τα ψέματα είναι ένας τρόπος να τραβήξει το παιδί την προσοχή μας  προσπαθούμε να δίνουμε περισσότερη σημασία στις στιγμές που το παιδί μας λέει την αλήθεια και να επιβραβεύουμε αυτή του τη συμπεριφορά.
5. Όταν συζητάμε για τα ψέματα με το παιδί μας, του εξηγούμε με απλά και κατανοητά λόγια γιατί η αλήθεια είναι τόσο σημαντική και του εξηγούμε, ότι έτσι οι άνθρωποι  μπορούμε να  εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο.
6. Βρίσκουμε άρθρα, βιβλία με παραμύθια για  το ψέμα και τις συνέπειές του. Διαβάζουμε τα παραμύθια αυτά με το παιδί μας και συζητάμε για το τι συνέβη στους χαρακτήρες της ιστορίας.
7. Εξηγούμε στο παιδί μας ότι είναι φυσιολογικό  να κάνει λάθη αρκεί να τα συζητήσει  και να προσπαθεί να τα διορθώσει. Όταν λέει την αλήθεια για κάποιο ψέμα που είπε, το βοηθάμε και το στηρίζουμε  να επανορθώσει, να αναλάβει την μικρή του ευθύνη και το επιβραβεύουμε  που είπε τελικά την αλήθεια.
8. Πολύ σημαντικό είναι να προσέχουμε τα ψέματα που λέμε εμείς οι ίδιοι, ακόμη και τα ψέματα που καμιά φορά είναι υποχρεωτικά να πούμε για να μην πληγώσουμε τους γύρω μας.  Τα μικρά παιδιά δεν έχουν την ικανότητα να κρίνουν τη διαφορά αυτή. Τα παιδιά,  έχουν τους ενήλικες ως  πρότυπο, οπότε αν μας βλέπουν να λέμε συχνά ψέματα θα μας μιμηθούν και θα αντιγράψουν την συμπεριφορά μας.

Δευτέρα 13 Μαΐου 2019


Αποτέλεσμα εικόνας για συναισθηματικές πληγές
Συναισθηματικές πληγές
Συναντούμε συχνά ανθρώπους να νιώθουν προσκολλημένοι, έχοντας έναν τρόπο σκέψης πλημμυρισμένο από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα. Αυτή η ψυχολογική κατάπτωση και στασιμότητα εκδηλώνεται μέσα από διάφορες συναισθηματικές διακυμάνσεις, όπως το άγχος, η αγωνία, η διαταραχή διατροφής, ο πανικός, η αϋπνία, η κατάθλιψη, ο θυμός, η ενοχή, η χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Το τραύμα ως λέξη, συνήθως   μας φέρνει στο νου τα σωματικά τραύματα  τα σωματικά τραύματα. Κυρίως, όμως  θα ασχοληθούμε με τα ψυχικά τραύματα και το πληγωμένο συναίσθημα , τα οποία καθορίζουν τον τρόπο που αντιδρούμε και επηρεάζουν την συναναστροφή μας με τους άλλους αλλά και την επαφή με τον εαυτό μας.


Συνήθως το άτομο που έχει υποστεί κάποιου είδους ψυχικού τραυματισμού, αναπτύσσει μια υπερευαισθησία και φόβο, σε ερεθίσματα που του θυμίζουν την τραυματική εμπειρία. Είναι πολλές οι φορές που το άτομο τυραννιέται από τις μνήμες του μέσω της οδού του ονείρου και τα εφιαλτικά σε περιεχόμενο όνειρα το φέρνουν και πάλι σε επαφή με το τραυματικό συμβάν.

Τραυματικές εμπειρίες είναι αυτές που αφήνουν ένα αποτύπωμα στον ψυχισμό και σε αυτές συγκαταλέγονται οι φυσικές καταστροφές, αυτοκινητικά δυστυχήματα, βιασμός, ληστεία, σεξουαλική κακοποίηση, απαγωγή, επανειλημμένη άσκηση σωματικής βίας στην παιδική ηλικία, παιδική εγκατάλειψη, που είναι μόνο μερικές από τις εμπειρίες που μπορούν να μας σημαδέψουν για πάντα.

Είδη τραυμάτων και συναισθηματικών πληγών
Όταν το βασικό αίσθημα ασφάλειας διαλυθεί: αυτό μπορεί να γίνει κατά την παιδική ηλικία ή και στους ενήλικες. Ξαφνικά όλα όσα σας καθόριζαν, οι άνθρωποι που θεωρούσατε σημαντικοί και ήταν οι πυλώνες σας κάθε μέρα, σας προδίδουν. Χάνετε όλα όσα σας πρόσφεραν κάποτε ασφάλεια. Έλλειψη τρυφερότητας: είναι σύνηθες για τα παιδιά που δεν λαμβάνουν επαρκή συναισθηματική υποστήριξη που ενδυναμώνει τις σχέσεις τους. Είναι επίσης σύνηθες στους συντρόφους που δεν λαμβάνουν αγάπη ή υποστήριξη από το σύντροφό τους. Αυτό είναι ένα κοινό που αφήνει μια βαθιά πληγή. Όντας το θύμα ορισμένων επιθέσεων: η σωματική επίθεση ή προσβολή της αυτοεκτίμησης ή όταν παραβιάζεται η δύναμη της θέλησής σας καθώς έχετε το δικαίωμα να έχετε τη δική σας άποψη, τις δικές σας αξίες και συμπεριφορά. Όλα αυτά είναι κοινές επιθέσεις που αφήνουν γενικά σοβαρά τραύματα.


Πάντα είναι ενδιαφέρον να σκεφτόμαστε πράγματα όσον αφορά στα ανθρώπινα συναισθήματα. Τα αρνητικά συναισθήματα μας βοηθούν να καταλάβουμε ότι κάτι πάει δεν πάει καλά και μπορούν να μας βοηθήσουν να το διορθώσουμε. Ποτέ δεν πρέπει να σας παραλύουν. Παρόμοια, στόχος των θετικών συναισθημάτων είναι να μας συνδέουν με τους ανθρώπους γύρω μας. Συνεπώς: Έχετε το δικαίωμα να είστε λυπημένοι, αποκαρδιωμένοι και θυμωμένοι. Αυτά τα συναισθήματα δεν χρειάζεται να είναι μόνιμα αλλά θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε ότι κάτι δεν πάει καλά και πρέπει να αντιδράσετε και να παλέψετε. Δεν είστε αδύναμοι επειδή ζητάτε βοήθεια, για να πείτε ότι δεν είστε καλά, ότι έχετε έρθει αντιμέτωποι με πολλά εμπόδια. Επομένως, μη διστάσετε να μιλήσετε σε κάποιον που θα σας ακούσει πραγματικά και θα σας βοηθήσει. Πρέπει να καταλάβετε ότι το παρελθόν έχει περάσει. Έχει ήδη συμβεί, η πληγή είναι βαθιά και πιθανότατα δεν θα θεραπευτεί πλήρως. Αλλά πρέπει να κατανοήσετε ότι: Το μυαλό δεν ξεχνά αλλά σας επιτρέπει να συνεχίζετε να ζείτε χωρίς να πονάτε τόσο πολύ. Οι πληγές θεραπεύονται όταν τις καλύπτουμε με νέες ελπίδες, νέα όνειρα που μας βοηθούν να απελευθερωθούμε από το παρελθόν. Υποστηρίξτε τον εαυτό σας με ανθρώπους που σας αγαπούν πραγματικά. Παλέψτε για να φροντίσετε τον εαυτό σας και να τον αγαπάτε κάθε μέρα, όπως το αξίζει. Οτιδήποτε και αν σας έκανε κάποιος στο παρελθόν, δεν πρέπει να καθορίζει αυτό που είστε σήμερα.
Μια επώδυνη εμπειρία αποτελεί μια δυνητική τραυματική εμπειρία στην περίπτωση που το άτομο που έχει πληγεί εμφανίζει για μεγάλο χρονικό διάστημα, μετά από την εμπειρία αυτή, σοβαρά προβλήματα. Μόνον τότε μπορούμε να μιλάμε για ψυχικό τραύμα και τραυματική εμπειρία. Οι διάφορες σωματικές και ψυχικές αντιδράσεις -όπως δυσκολίες ύπνου, άγχος, αποστασιοποίηση κ.ά.-, μετά από ένα σοβαρό γεγονός που πλήττει κάποιον, είναι απόλυτα φυσιολογικές και αναμενόμενες. Όταν, όμως, τα διάφορα ψυχοσωματικά συμπτώματα συνεχίζουν να υπάρχουν ή/και να επιδεινώνονται, και μετά από την πάροδο περίπου έξι μηνών, τότε μιλάμε για ύπαρξη ψυχικού τραύματος που χρίζει θεραπευτικής αντιμετώπισης.
Τα συναισθηματικά τραύματα εκφράζουν την παρουσία τους μέσα από τα συναισθήματα μας. Όταν νοιώθουμε έντονο ή μόνιμο άγχος, έντονο φόβο ή ανησυχία για τη ζωή μας, για την κριτική ή την απόρριψη των άλλων, το άγνωστο, την αποτυχία, την επιτυχία, ή όταν βιώνουμε έντονα συναισθήματα σύγχυσης, μπερδέματος, θλίψης ή μας πνίγουν όσα νοιώθουμε, τότε πρόκειται για καθαρά συμπτώματα παλιότερων τραυμάτων μας που αγγίζονται ξανά μέσα από στις σημερινές συνθήκες της ζωής μας.
Συχνά ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε τη ζωή μας, το αίσθημα κενού, η βαθύτερη έλλειψη νοήματος, η έντονη ανησυχία για τα οικονομικά, η υπεραπασχόληση με τη δουλειά, αλλά και οι προσωπικές δυσκολίες στο να δημιουργούμε ικανοποιητικές σχέσεις με τους άλλους, να βρούμε τον κατάλληλο σύντροφο, η δυσκολία να εμπιστευτούμε τους άλλους ή ακόμα στο να παίρνουμε αποφάσεις, προέρχονται επίσης από τις πρώτες εμπειρίες κι εγγραφές της ζωής μας. Αναμφισβήτητα το ίδιο ισχύει για την χαμηλή αυτοεκτίμηση, την τάση για αυτοενοχοποίηση και φυσικά την έντονη αρνητική κριτική προς τους άλλους ή τον εαυτό μας.

Θεραπευτική αντιμετώπιση
Οι σημαντικότερες συνιστώσες της θεραπευτικής αντιμετώπισης μιας κρίσης, στην επείγουσα φάση της, που τυγχάνουν μιας ευρείας αποδοχής εξαιτίας επαρκούς επιστημονικής τεκμηρίωσης, είναι:
α)   η ενίσχυση μιας αίσθησης ασφάλειας
β)   η ενίσχυση μιας αίσθησης εμπιστοσύνης προς τον ίδιο τον εαυτό και στην ικανότητα της κοινωνίας να διαχειριστεί αποτελεσματικά τα προβλήματα που έχουν προκύψει
γ)   η ενίσχυση μιας αίσθησης συνύπαρξης και κοινότητας με άλλους
δ)   ο καθησυχασμός και
ε)   η ενίσχυση μιας αίσθησης ελπίδας
Με άλλα λόγια, κατά τη διάρκεια της επείγουσας φάσης μιας κρίσης, πριμοδοτούμε και δίνουμε προτεραιότητα σε μια αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς, καθώς και στις ειδικές ανάγκες του ατόμου, και όχι τόσο στη συναισθηματική επεξεργασία του γεγονότος, όπως γίνονταν παλαιότερα.




Τρίτη 7 Μαΐου 2019


Αποτέλεσμα εικόνας για happiness
Ευτυχία είναι οι στιγμές μας.

Δεν υπάρχει στη ζωή πιο μεγάλη απόλαυση ούτε πιο μεγάλη ευτυχία
από το να μην έχεις συνείδηση ότι ζεις
Giacomo Leopardi, Η Θεωρία της Ηδονής.

Μια έρευνα τις αποκαλύπτει…

Ευτυχία είναι η ψυχική ικανοποίηση του ανθρώπου, προερχόμενη από την εκπλήρωση των επιθυμιών και την επιτυχία των σκοπών του. Δεν υπάρχει μόνιμη ευτυχία, υπάρχουν μόνο στιγμές ευτυχίας.
Στη σύγχρονη εποχή οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ευτυχία την υλική ευμάρεια, τα υλικά αγαθά, την ανάπτυξη της τεχνολογίας, τα κοινωνικά αξιώματα, τη δόξα,  ενώ άλλοι πιστεύουν πως ο πλούσιος είναι ευτυχισμένος. Έτσι, όταν αυτά χαθούν, χάνεται και η ευτυχία τους.
Ο Αριστοτέλης στα ηθικά του συγγράμματα διακρίνει την ευτυχία, η οποία μπορεί να είναι προϊόν τύχης και πρόσκαιρη, από την ευδαιμονία, η οποία συνδέεται με τη διαβίωση και τη δράση σύμφωνα με τις ηθικές αρετές και τη λογική.
Η ευτυχία δεν είναι εξ ολοκλήρου στο χέρι μας. Όμως, πέρα από τις μη ελεγχόμενες συνθήκες, υπάρχουν και συνήθειες που την αποκλείουν από την καθημερινότητά μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε, όπως επισημαίνει μια έρευνα
Μπορούμε όλοι να νιώσουμε την ευτυχία, αρκεί να κάνουμε ορισμένα συνειδητά βήματα που θα μας επιτρέψουν να την απολαύσουμε, υποστηρίζει η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας δρ. Sonja Lyubomirsky.
Η επιστήμονας Sonja Lyubomirsky του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια λέει ότι το 40% της ευτυχίας μας εξαρτάται από εμάς και μόνο. Υπάρχουν μερικές «περιοχές» στις οποίες πέφτουμε όλοι όταν περνάμε πιο σκοτεινές περιόδους. Όμως οι χρόνια δυσαρεστημένοι άνθρωποι έχουν μπει σε μια αυτόματη διαδικασία να μη βγαίνουν σχεδόν ποτέ από αυτές, σαν να έχει αλλάξει μόνιμα το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπουν τα πράγματα. Η διακεκριμένη καθηγήτρια έχει αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της στην επιστημονική μελέτη της ευτυχίας, μιας έννοιας με την οποία έχουν ασχοληθεί κορυφαίοι φιλόσοφοι και στοχαστές, από τον Αριστοτέλη έως τον πατέρα της ψυχανάλυσης Σίγκμουντ Φρόιντ. Αν και πολλοί θα διαφωνήσουν ως προς το ποιος ακριβώς είναι ο ορισμός της ευτυχίας, κανείς δεν θα αρνηθεί ότι πρόκειται για μια κατάσταση που όλοι μπορούμε να αναγνωρίσουμε όταν τη βιώνουμε, ενώ είμαστε σε θέση να καταλάβουμε πότε δεν είμαστε ευτυχισμένοι. Η δρ. Lyubomirsky δεν θεωρεί την αναζήτηση της ευτυχίας μάταιη.  Δίνει, ωστόσο, πολύ μεγάλη σημασία σε έναν σημαντικό παράγοντα: τον κόπο και την επιμονή που χρειάζονται για τη διατήρησή της. 

Οι  6 παγίδες που συναντούμε στο δρόμο για την  ευτυχίας μας είναι οι εξής:

ΕΣΤΙΑΖΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
 Ναι, η ζωή είναι σκληρή. Αλλά αυτό δεν υπερισχύει απαραίτητα όλων των άλλων όψεων που μπορεί να έχει. Πολλές φορές είναι δύσκολη, όμως μπορεί να είναι και γλυκιά, δημιουργική, προκλητική, διασκεδαστική. Η σκέψη της σκληρότητας, όταν μπαίνει στο κεφάλι μας ως αυτοματισμός, μας εμποδίζει να βρούμε τρόπους για να βγούμε από όποια κατάσταση μας χαλάει. Χάνουμε την προοπτική και δεν βλέπουμε τα καλά που μπορεί να συμβαίνουν. 

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
 Σίγουρα δεν είναι όλοι άξιοι εμπιστοσύνης, όμως όταν πορευόμαστε διαρκώς καχύποπτοι, εμφανίζουμε μια τάση να εστιάζουμε περισσότερο στα λάθη των άλλων από όσο στα καλά που μπορεί να έχουν. Τέτοιες σκέψεις κλείνουν πολλές πόρτες στις ανθρώπινες σχέσεις, με αποτέλεσμα να νιώθουμε μόνοι και απογοητευμένοι από τους άλλους ανθρώπους.

ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ. 
«Γιατί αυτός/ή και όχι εγώ;» Μια φράση-δηλητήριο όχι για τη χαρά του άλλου αλλά για τη δική μας. Διότι όταν μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία, νιώθουμε αυτομάτως αδικημένοι. Ας το δούμε λοιπόν ανάποδα. Τι καλά έχουμε εμείς που δεν τα έχει ο απέναντι; 

ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΝΑ ΕΛΕΓΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
Η ζωή όμως έχει άλλα σχέδια και πάντα μας βάζει τρικλοποδιές. Γι' αυτό πρέπει να είμαστε λίγο πιο ελαστικοί με τον εαυτό μας αλλά και με τον τρόπο που έρχονται τα πράγματα. Όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης δηλαδή: «Όταν τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλεις, χρησιμοποίησέ τα όπως έρχονται». 



ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΙΑΡΚΩΣ.
Δεν ωφελεί και πολύ να γκρινιάζουμε νύχτα-μέρα για πράγματα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Ούτε το να αναμασάμε το τι έγινε στο παρελθόν (πράγμα που ούτε αλλάζει, ούτε θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα). Όσο μιλάμε για τα προβλήματά μας, τόσο περισσότερο γιγαντώνονται στο κεφάλι μας. Είναι υγιές να τα συζητάμε αλλά όχι συνέχεια. Μας κάνει κακό στην ψυχολογία. Οι πιο χαρούμενοι άνθρωποι ζουν περισσότερο στο παρόν και στο τι μπορούν να κάνουν για να είναι καλύτερα από σήμερα και μετά, και λιγότερο στο παρελθόν που πέρασε και πάει.

ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ  ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. 
Ανθρώπινος ο φόβος και οι αγωνίες μας για το άγνωστο. Όμως το να χρειαστεί να κολυμπήσουμε κάποιες στιγμές σε άγνωστα και σκοτεινά νερά είναι μέσα στο πρόγραμμα. Και είναι σωστό όποτε μπορούμε να είμαστε διορατικοί και να προετοιμαζόμαστε για πιθανόν όχι και πολύ ευχάριστες ή εύκολες μελλοντικές εμπειρίες, όμως δεν οφελεί να ανησυχούμε υπερβολικά. Μια καλή τεχνική είναι όταν νιώθουμε πως η ανησυχία μας για κάτι μεγαλώνει πολύ, να ρωτήσουμε τον εαυτό μας αν μπορούμε να κάνουμε αυτή τη στιγμή κάτι γι' αυτό. Αν η απάντηση είναι θετική, τότε ας καταστρώσουμε ένα σχέδιο. Αν όμως είναι αρνητική, τότε πρέπει να βγούμε συνειδητά από τον φόβο και να εστιάσουμε στο εδώ και τώρα. 

Η διατήρηση της ευτυχίας.
«Είναι εύκολο να εφαρμόσει κάποιος τα βήματα που οδηγούν στην ευτυχία και να δει αποτελέσματα, αλλά δεν είναι εύκολο να διατηρήσει την ευτυχία», είπε  η δρ. Lyubomirsky. Και προσέθεσε: «Όπως συμβαίνει και με κάθε άλλο σημαντικό στόχο της ζωής (π.χ. ανατροφή των παιδιών, επαγγελματική πρόοδος), το να γίνει κάποιος ευτυχισμένος απαιτεί προσπάθεια, κόπο και δέσμευση. Είναι απαραίτητο να αλλάξουμε ριζικά τις συνήθειές μας -τον τρόπο που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε- και το πιο πιθανό είναι ότι θα χρειαστεί να κοπιάσουμε πολύ όσον αφορά την εφαρμογή των στρατηγικών που αυξάνουν την ευτυχία καθημερινά στη ζωή μας».